Bir can verdin eğer geri istersen;

Ecel şerbetini içer giderim.

Yobaza cennetten bir yer göstersen;

Cehennemi kendim seçer giderim.

Zaten cehenneme döndü yeryüzü,

Toz duman kapladı dağları, düzü.

Cehalet bitirdi tüm ömrümüzü;

İnsanlar içine naçar giderim.

Rüşvet mi verirsin huri, gılmanı?

Böyle inananın var mı imanı?

Koy önüne yesin sapı, samanı;

Yetmezse tarladan biçer giderim.

Nefsimi taşlarım; şeytan taşlamam

Hakkı, adaleti asla boşlamam

Hayal cennetinde huri düşlemem;

Cahil meclisinden kaçar giderim.

Camilere derler: “Allah’ın Evi”

Demek sende oldun bir emlak devi…

Bir gün olsun bana versen görevi;

‘Evsize ev’ diye açar giderim.

Heceler; ilmektir, şiir; kilimdir.

Beynim azmettirir, suçlu; dilimdir.

Benim tek rehberim; fendir, bilimdir

Kâinata ışık saçar giderim.

Hocanın dilinde hep aynı vaaz;

Ya “oruç tut!” diyor, ya da “kıl namaz”

Bindebir’e sende dersen: “beynamaz”

Bende bu dünyadan göçer giderim.

07.11.2016

Ozan Bindebir