Türk oğluyum, Türk boyum; Beydili Aşiretim,

Benim öz bayramımı, kim elimden alır kim?

 

Asırlar öncesinden, atalardan armağan,

Dünyaya örnek olmuş Bayramımız; Nardugan.

 

Ay Tanrısı Ülgen’e yalvarıp yakardılar,

Güneş’i karanlıktan açığa çıkardılar.

 

Tanrı Ülgen emretti: “Ayaz Han’ın görevi;

Yoksulları korumak, doyurmaktır ödevi”

 

“Gün, geceyi yenmeye kavga ediyor” dendi

Yirmi İki Aralık; Güneş, geceyi yendi.

 

Tam bu günde göründü, ufuklarda dolunay,

Bütün Türkler sevindi; başladı türkü, halay.

 

Dünyanın merkezinde sayarlardı Akçam’ı

Öyle kutsanmıştı ki, var edendi yaşamı.

 

Süslediler Akçam’ı, bin bir türlü renk ile

Kopuza eşlik etti, türküler ahenk ile…

 

Yeni bir yıl başladı, işte yılın ilk günü

En az on gün sürecek, Türklerin toy, düğünü.

 

“Doğangüneş” demekti; Türk dilinde “Nardugan”

Bir yeniden doğuştu, Türklerde ayan beyan.

 

Orta Asya Bilgesi, yardımsever Ayaz Han,

Çocuklara hediye verirdi zaman zaman…

 

Avrupalı tanıdı, Avrupa’da Hun’ları

Atilla’dan öğrendi, bilmez idi bunları…

 

Kültür Emperyalizmi, her ülkede bir çaba;

Ayaz Ata’nın adı, oldu ya “Noel Baba”.

 

Asla ırkçı değildir, Atatürkçü ülkümüz

“Dünyada barış” diyor, marşımız ve türkümüz.

 

Bindebir’im aslından nasibini alsana!

Türklüğün(ü) unutursan, hatırlatır el sana!

 

06.12.2019 – (7+7)

Ozan Bindebir