Çileyinen geçti günüm,
Bir yalaka olamadım.
İnanınki çok üzgünüm,
Bir yalaka olamadım.

Gıcılayan arabaya,
Binmeyince kaldım yaya.
Emeklerim gitti zaya,
Bir yalaka olamadım.

Ağam, paşam, beyim deyip
Haram bile olsa yeyip…
Birazcıkta boyun eğip;
Bir yalaka olamadım.

Eleştirip yermek niye?
Karışmazdım hiçbir şeye.
Hep doğruluk olsun diye;
Bir yalaka olamadım.

Nasıl düzen, nasıl hayat?
Yatamadım bir gün rahat.
Demek bende tüm kabahat;
Bir yalaka olamadım

Zehir ettim tatlı aşı,
Kafama çok vurdum taşı.
Yüksel’im kırk ettim yaşı,
Bir yalaka olamadım.

16.12.2000
Ozan Bindebir