Fazla turap ola ola,
Budala saydılar beni.
Başımı koydum bu yola.
Kenara koydular beni.

“Yeşil ekin göğ” dediler,
“Hiç pişmemiş, çiğ” dediler,
“Buğday vermez tığ” dediler;
Samana yoydular beni.

Acı acı sözler gibi,
Öze düşmüş közler gibi,
Tezgâhtaki sazlar gibi;
İçimden oydular beni.

Herkesi bağrıma basıp…
Helâlde ararken nasip…
Gıybetime asıp, kesip
Bin parça kıydılar beni.

Yüksel’im geçti günlerim,
Ben çalarım, ben dinlerim.
Telden önce ben inlerim,
Ne zaman duydular beni?

26.11.2000
Ozan Bindebir