Kim demiş “Tanrı’yı tanımaz” diye?
Daha sabahleyin beraber idik…
Nimetler getirdi, “yiyesin” diye;
Oturduk sofraya beraber yedik.

Kahvaltının tamamını bitirdik,
Şöyle böyle üç-beş ekmek götürdük.
Divanın üstüne çıktık, oturduk;
Sanki aynı kandan birader idik…

Bir zamanlar bilemezdim nerede?
Arayıp dururdum dağda, derede.
Bir kez göremezdim yüz bin kerede;
Ayrı dolaşırdık, tarumar idik.

“Dostum” deyip çıkıp geldi yanıma,
Saygı duydu her bir türlü yönüme,
Hakikati serdi gözüm önüne;
Yıllarca gerçekten bihaber idik…

Hani peygamberler göndermiş idi?
Meğer gelen bizi kandırmış idi.
Yüksel gibileri yandırmış idi;
Biz Hakkın aşkından derbeder idik…

05.02.2002
Ozan Bindebir