Sevdiğim aşkına düşmüş yanmışım,
Yangını söndürmez suya ne gerek?
Aşkın şerbetiyle sarhoş olmuşum,
Kadehe, mezeye, mey’e ne gerek?

Bitmez sevdan kaldı bana verdiğin,
Aklım baştan aldı tatlı bir dilin.
Canıma ok attı gözün, kirpiğin;
Hançere, silaha, yay’a ne gerek?

Yüksel’i sonunda eyledin âşık,
Bir gün küsüyorsun, bir gün barışık.
Karanlık dünyama olsaydın ışık;
Güneşe, yıldıza, aya ne gerek?

24.06.1997
Ozan Bindebir