“Coşkun” adın gibi coşar yürürsün,
Deryalara dalıp yüzen Gönüllü!
Sohbetinle bana ilham verirsin,
Ozanlar içinde Ozan Gönüllü!
Senden feyiz aldım yollara düştüm,
Aşkın ateşinde kaynadım, piştim.
İnsanlar içinde sevdim, seviştim;
Sevgisiz insana kızan Gönüllü!
Hakka doğru giden yolun güzeldir,
Dostluğa uzanan elin güzeldir.
Haksızı taşlayan dilin güzeldir,
Dertlinin derdini yazan Gönüllü!
Şiirin ölçülü; uyaklar güzel,
Hep yerli yerice duraklar güzel,
Ağ gibi örülmüş ayaklar güzel;
İnci gibi dörtlük dizen Gönüllü!
“İnsanlar dost”, dersin “olmasın düşman”
Haktan yana olan, olur mu pişman?
Bana ışık tuttu şiirin, koşma’n;
Karanlığa mezar kazan Gönüllü!
Sana bu sözlerim sanma methiye,
Yüksel’in dilinden ucuz hediye.
Üzülme; “bulutlar kalkmıyor” diye,
İnan böyle gitmez düzen Gönüllü!
05.11.1999
Ozan Bindebir
Ozan Gönüllü (Ozan Dostum Gönüllü Coşkun’a)
- Ayrıntılar
- Gösterim: 2378