Beklentim yok siyasiden,
Pabucunu dama attım.
Beter çıktı bir âsiden;
Bu gönlümü gama attım.

Tükenmedi yalan faslı;
Kederliyim, hem de yaslı.
Elbisemin bitti aslı;
Yamalığa yama attım.

Gelemedim hiç dengine,
O yükseğe, ben engine.
Hizmet ettim hep zengine;
Köpeklere mama attım.

Bozdular hep aramızı,
Azdırdılar yaramızı.
Pul ettiler paramızı,
Kabahati zam’a attım.

Ne olsa da yazımızda,
Haram yoktur azımızda.
Çelik teller sazımızda;
Ben derdimi bam’a attım.

Zalime kim demiş “Sömür”
Yoksullukla bitti ömür.
Zemheride yoktur kömür;
Umudumu sam’a attım.

Yandım ama közüm yoktur,
Sorunlara çözüm yoktur,
Âriflere sözüm yoktur;
Sözü cahil, hama attım.

Yaraların em’indeyim,
Hakla halkın cemindeyim,
Muhabbetin demindeyim;
Sanma gözüm cam’a attım.

Emek teri bana bâde,
Söylüyorum sözü sâde,
Akıl, mantık, öz ifâde;
Hayâllere kama attım.

Bindebir'im düştüm köze,
“Şiir” dedim güzel söze.
Şekil, tema, indim öze;
Kafiyeyi tam’a attım.

25.03.2002
Ozan Bindebir