Hiç mi tanımadın, hiç mi sevmedin?
Aşkımızdan eser, iz bırakmadın.
Sana ne söylesem ikna olmadın,
Başka söyleyecek söz bırakmadın.

Çiğneyip geçtiğin yol ettin beni,
Yağmura susamış çöl ettin beni,
Ateşi kararmış kül ettin beni;
Bir daha yanacak köz bırakmadın.

Dermanım sen idin, düşürdün derde,
Tabipler ne bilsin, çaresi nerde?
Kesildi ışığım, çekildi perde;
Yüzünü görecek göz bırakmadın.

Bindebir’im aşkım oldu imkânsız,
Bir seven olur mu böyle insafsız?
Çıkar yol kalmadı, behey vicdansız;
Bana oynayacak koz bırakmadın.

02.05.1998
Ozan Bindebir