Gönül tezgâhında gergef dokurdum,
Şimdi halı değil, çulu bulamam.
Has bahçede bülbül gibi şakırdım,
Gayri gülü değil, çalı bulamam.
Derdimin üstünü dertle bürüdüm,
Gençlik elden gitti, işte çürüdüm.
Kırk beş yıldır yandan çarklı yürüdüm,
Ayaktan vazgeçtim, kolu bulamam.
Hanem viran oldu kaldı örenler,
Halime acıyor beni görenler.
Yârim için Mecnun oldum erenler,
Leyla’mı yitirdim, çölü bulamam.
Dünya neye gebe, nedir bu sancı?
Han’ın sahibi kim, nerede hancı?
Herkesin kendince vardır inancı,
Ne yazık erdemli yolu bulamam.
Bütün insanlarla barışam, dedim,
Ben kendi kendimle yarışam, dedim.
Gürûhi Naci’ye karışam, dedim;
Tanrı’yı buldum da, kulu bulamam.
Bindebir’im güzel kelâm eylerdim,
Muhabbete girer, umman boylardım.
Sazımı ustaca çalar söylerdim,
Perde şöyle dursun, teli bulamam.
24.03.2008
Ozan Bindebir
Yakınma
- Ayrıntılar
- Gösterim: 2507