Benim böyle bunca yıldır çektiğim,
Hep senin yüzünden zalim yoksulluk…
Mor sümbüller gibi boyun büktüğüm,
Hep senin yüzünden zalim yoksulluk…

Sen ettin ömrümü dünyada talan,
Bir gün ölüm varken gerisi yalan.
Bilmem neye güler şu bana gülen,
Hep senin yüzünden zalim yoksulluk…

Felek zehirden mi vermiş aş’ımı,
Ağarttım saçımı, döktüm diş’imi.
Akıttım gözümden kanlı yaşımı,
Hep senin yüzünden zalim yoksulluk…

Bindebir’im hani ne zaman güldüm?
Kim demiş dünyada maksudum buldum?
Şu gurbet ellerde perişan oldum,
Hep senin yüzünden zalim yoksulluk…

1984
Ozan Bindebir