Dünürcü gönderdim otuz yıl evvel;
“Kusura bakmasın, varamam” demiş.
“Sahiden kendini ne sanır Yüksel?
Ben onunla yuva kuramam” demiş.
“Sofrada bulamaz iki öğünü,
Görmedim yüzünün hiç güldüğünü…
Nasıl yaparsınız sonra düğünü,
Ben öyle yıllarca duramam” demiş.
“Alır sürüsünü gider yabana,
Her gün sargı sarar yarık tabana…
Ben varıp da öyle Topal Çoban’a;
Kanı, gözyaşıyla karamam” demiş.
“Ben ağa kızıyım, masrafım çoktur
Onun değişmeye gömleği yoktur.
Anlayana sözüm zehirli oktur;
Velhasıl ben size yaramam” demiş.
“Sonradan kadere yakamam ağıt,
Solar bu gül benzim, olur bir kâğıt.
Benim sevdiğim var; koç gibi yiğit
Gül yerine diken saramam” demiş.
Zorla güzellik yok, olur mu cebir?
Neler söyletiyor insana kibir…
Aşkını bağrına gömmüş Bindebir;
‘Bende bundan sonra aramam’ demiş.
18.11.2014
Açıklamalar: (TDK Sözlük)
Varmak: Kadın, evlenmek
Öğün: Yemek vakti
Yaramak: Bir şey yararlı olmak, yarar sağlamak
Cebir: Zor, zorlayış
Ozan Bindebir