“Müslüman değil” demişler;
Ben Müslüman olamam ki.
Duysunlar kindar kömüşler;
Ben Müslüman olamam ki.
Olmadım haram yiyen tok,
Abdestim yok, namazım yok.
Çok fazla beynamazım çok;
Ben Müslüman olamam ki.
Aç kalsam da, oruç değil
Yediğimiz haraç değil
Din elimde araç değil;
Ben Müslüman olamam ki.
İnsan yakıp haşlamadım,
İnsanlığı boşlamadım,
Boşa Şeytan taşlamadım;
Ben Müslüman olamam ki.
Dokuz yaşında eşim yok,
Huri, kılmanla işim yok,
Cennet diye bir düşüm yok;
Ben Müslüman olamam ki.
Katledip insan kırmadım,
Cihatla kelle vurmadım,
Recmi, hülleyi görmedim;
Ben Müslüman olamam ki.
Kâbem, mekânsız nicedir,
Üç yüz altmış derecedir.
İnsan gönlümde yücedir;
Ben Müslüman olamam ki.
Ne haramla milyonerim,
Ne satılık misyonerim.
Rehberimiz; bilim derim
Ben Müslüman olamam ki.
Sözcüyüm yoksula, aça
Gidemem Kudüs’e, Haç’a.
Bilimle çıktım Miraç’a;
Ben Müslüman olamam ki.
Bir mumum yanar eririm,
Erirken ışık veririm.
Şunu bilir, şunu derim;
Ben Müslüman olamam ki.
Ariflere her yerde Hak
Arayanlar bulur mutlak.
Bir sana bak, bir bana bak!
Ben Müslüman olamam ki.
Tanı Bindebir miskini,
Yüreğim taşımaz kini.
“Sevgi” bildim mezhep, dini
Ben Müslüman olamam ki.
01.12.2014
Ozan Bindebir