Ben diyemem eller bilmez, ciğerim büryan içinde
Yürek yağım erir gider, ışıtmaz şamdan içinde.
Ne söylesem kâr etmiyor; haramiler iş başında
Vicdanları esir düşmüş, bir deri cüzdan içinde.
Yobazlıktan pirelendik, pire yok yorgan içinde
Günahları sarmaladık, şimdilik türban içinde.
Çağdaşlıktan uzaklaştık, şimdi meşhur oldu şeyhler
Her bakışı can alıyor, okları müjgân içinde.
Emekçiler sefalette, dert gizli derman içinde
Şimdi köylüm üretse de, aç kalmış harman içinde.
Komşu gezmesinden kolay, her gün başka bir ülkede;
Yırtılan yoksul yakası, bu beyler seyran içinde.
Demokrasi rafa kalktı, yasalar ferman içinde
Suçlulara birkaç maaş, suçsuzlar zindan içinde.
Cumhuriyet güme gitti, tantanacı kavgasında
Çanakkale kayıp oldu, bir çakma destan içinde.
Üretim yok, her şey ithal, memleket buhran içinde
Satılacak tüm varlıklar, en kısa zaman içinde.
Susmuyor ozan yüreğim, kuru cana minnetim yok
Zalimler boğsa da beni, bir yağlı urgan içinde.
Sabreyle hele Bindebir, kalsan da bühtan içinde;
Mertlik onda belli olur, kalınca düşman içinde.
Bunca derdi anlatamam; sözcüklerim âciz kalır
Bir ozana büyük züldür, ne desem noksan içinde.
28.10.2019 – (8+8)
Ozan Bindebir