Ben diyemem eller bilmez, ciğerim büryan içinde

Yürek yağım erir gider, ışıtmaz şamdan içinde.

Ne söylesem kâr etmiyor; haramiler iş başında

Vicdanları esir düşmüş, bir deri cüzdan içinde.

 

Yobazlıktan pirelendik, pire yok yorgan içinde

Günahları sarmaladık, şimdilik türban içinde.

Çağdaşlıktan uzaklaştık, şimdi meşhur oldu şeyhler

Her bakışı can alıyor, okları müjgân içinde.

 

Emekçiler sefalette, dert gizli derman içinde

Şimdi köylüm üretse de, aç kalmış harman içinde.

Komşu gezmesinden kolay, her gün başka bir ülkede;

Yırtılan yoksul yakası, bu beyler seyran içinde.

 

Demokrasi rafa kalktı, yasalar ferman içinde

Suçlulara birkaç maaş, suçsuzlar zindan içinde.

Cumhuriyet güme gitti, tantanacı kavgasında

Çanakkale kayıp oldu, bir çakma destan içinde.

 

Üretim yok, her şey ithal, memleket buhran içinde

Satılacak tüm varlıklar, en kısa zaman içinde.

Susmuyor ozan yüreğim, kuru cana minnetim yok

Zalimler boğsa da beni, bir yağlı urgan içinde.

 

Sabreyle hele Bindebir, kalsan da bühtan içinde;

Mertlik onda belli olur, kalınca düşman içinde.

Bunca derdi anlatamam; sözcüklerim âciz kalır

Bir ozana büyük züldür, ne desem noksan içinde.

 

28.10.2019 – (8+8)

Ozan Bindebir