Sevdiğimi nazlı yâre söyledim,
Nazlandı bir kere güldü de gitti.
Huri, melek miydi bende bilmedim,
Aklımı başımdan aldı da gitti.

Koklamak istedim gonca gül gibi,
Bulandı gözyaşım sanki sel gibi.
Bir de el salladı; “bana gel” gibi,
Kalbimi, gönlümü çaldı da gitti.

Zaten yaralıydım ezel ezeli,
Debreşti dertlerim ayrı gezeli.
Yüksel’im gözümde dünya güzeli,
Gönlümü sevdaya saldı da gitti.

30.12.1984
Ozan Bindebir