Şu aşkın atına bindim bineli,
Ne o durdu, ne ben kondum erenler!
Küçük yaştan oldum derd-i sineli,
Ne öldürdü, ne de ondum erenler!
Kimisi “bu aşkın hali” dediler,
Bazısı “vallahi deli” dediler,
Kimi de “yaşayan ölü” dediler;
Mezarıma tahta yondum erenler!
Elimle başıma bir çorap ördüm,
Aşkın sıfatını sahiden gördüm.
Düştüm çekimine savrulup durdum,
Ne kavruldum, ne de dondum erenler!
Bindebir’im bilmem ki ben neyledim?
Aşk ile arındım, gusül eyledim.
Kitab-ı kudretten mana söyledim;
Ben ne ilktim, ne de sondum erenler!
26.04.2014
Ozan Bindebir