Eşşeğe saman vermedim,
Adam olmadı olmadı.
Belki adam olur dedim,
Adam olmadı olmadı.
Nerden almış inayeti?
Yarıda kesti diyeti…
Meğer bozukmuş niyeti;
Adam olmadı olmadı.
Hemcinsini kıskanırdı,
Cennette huri sanırdı,
Adam olsa utanırdı;
Adam olmadı olmadı.
Sırtına vurdum palanı,
Yedi semeri, kolanı.
Sözümün yoktur yalanı;
Adam olmadı olmadı.
Sırtı, boynu yağır oldu
Kulakları sağır oldu
Sanma sözüm ağır oldu;
Adam olmadı olmadı.
Hani bunun kerameti?
Sucuk bile olmaz eti.
Bu da Allah’ın hikmeti;
Adam olmadı olmadı.
Dişi değince çimene,
Dedi: “Keyfimden kime ne?”
Ünü varsa da Yemene;
Adam olmadı olmadı.
Görmedi dağdaki kurdu,
Anırdı, zırlayıp durdu,
Birde baktım bu kudurdu;
Adam olmadı olmadı.
Bindebir’im kestim sözü,
Velhasıl çürükmüş özü.
Samanlıkta imiş gözü;
Adam olmadı olmadı.
28.04.2014
Ozan Bindebir