Görüyorum ki haddini
Aşıyorsun yine koltuk.
Fakirlerin çok derdini
Deşiyorsun yine koltuk.
Başköşeye konuyorsun,
Fırıl fırıl dönüyorsun.
Oturanı yeniyorsun,
Coşuyorsun yine koltuk.
Türlü mevki, makamın var
Hem olgunun, hem hamın var
İnsan yiyen yamyamın var,
Yaşıyorsun yine koltuk.
Şöyle çekip serisinden,
Kucaklarsın gerisinden…
Yüze ceylan derisinden,
Döşüyorsun yine koltuk.
Üste çıktın, alta yattın
Halk’a diken olup battın.
Sen kimleri alıp sattın?
Boşuyorsun yine koltuk.
Şişmanını, incesini
Enginini, Yücesini…
Hak etmeyen nicesini,
Taşıyorsun yine koltuk.
Yapışanı kapıyorsun,
Bazısına tapıyorsun,
El etek g.t öpüyorsun,
Şişiyorsun yine koltuk.
Gayri millet oldu bizar,
Can veriyor azar azar.
Fidan gibi gence mezar,
Eşiyorsun yine koltuk.
Seni gidi seni seni!
Bir şey bilmez sanma beni.
Baş öğüten değirmeni,
Dişiyorsun yine koltuk.
Pul ettirdin paramızı,
“Ak” sayarsın “kara”mızı.
Bindebir’im yaramızı,
Kaşıyorsun yine koltuk.
29.01.2018
Ozan Bindebir